Rzecznik prasowy/Sprawozdania Natalii/CEE Meeting 2016

W dniach 27-29 sierpnia 2016 wzięłam udział w konferencji Wikimedia CEE Meeting 2016 jako jedna z reprezentantek Stowarzyszenia Wikimedia Polska. Zapraszam do przeczytania relacji

Mój wkład w program konferencji

Na spotkanie przygotowałam 2 prezentacje: raport międzynarodowych organizatorów CEE Spring (wraz z Nikolą Kalchevem) oraz prezentację o budowie społeczności lokalnej poprzez spotkania wikipedystów. Ta druga powstała na prośbę komisji programowej, która chciała czegoś na temat wikispotkań. Zostałam też zaproszona do moderowania prezentacji/dyskusji o wspieraniu różnorodności w ruchu Wikimedia, prowadzonej przez Alex Wang z Wikimedia Foundation. To była pierwsza w życiu okazja, kiedy miałam coś moderować na zagranicznej konferencji, dzięki czemu udało mi się uzyskać prywatne przeszkolenie z moderacji od dwóch bardzo doświadczonych wikipedystów i pracowników WMF (bardzo fajne i przydatne na przyszłość!).

CEE Spring

Podczas sesji dotyczącej CEE Spring skupiliśmy się głównie na tym, żeby pokazać w jaki sposób CEE Spring 2016 zmieniło się od swojej edycji w roku poprzednim. Zależało nam na wyjaśnieniu struktury organizacyjnej, którą przyjęliśmy, zgodnie z którą pomysł, infrastruktura i promocja były zapewnione przez zespół międzynarodowy, a praca w lokalnej społeczności i dostosowanie konkursu do jej potrzeb należała do lokalnych koordynatorów (bo kto lepiej wie, czego potrzebuje lokalna Wikipedia?). Omówiliśmy komunikację pomiędzy różnymi zespołami, założenia konkursu oraz rolę Stowarzyszenia Wikimedia Polska, które zajęło się rozliczeniem grantu konkursowego dla wszystkich uczestniczących krajów. Ta praca była mało widoczna dla postronnych, ale kluczowa dla konkursu - dzięki WMPL mniejsze społeczności mogły zaoferować nagrody dla zwycięzców, nie musząc samodzielnie występować o grant (co dla wielu z nich byłoby dużym wyzwaniem organizacyjnym); jednocześnie wspólny grant stanowił spoiwo dla lokalnych zespołów, dzięki któremu mogliśmy zbierać wspólne statystyki i działać według wspólnych reguł ogólnych. Mówiłam też o tym, za co w międzynarodowym zespole byłam odpowiedzialna - o promocji konkursu poprzez media społecznościowe i przygotowanie gotowców prasowych dla mniejszych społeczności, które może niekoniecznie mają doświadczenie w pracy z mediami. Do tego garść statystyk.

W następnej części sesji wybrani przez międzynarodowy zespół lokalni koordynatorzy opowiadali o swoim doświadczeniu z konkursem. Zostałam spontanicznie, podczas sesji zgłoszona do opowiedzenia również o polskiej edycji. Moim zdaniem zobaczenie podczas 1 sesji konkursu w skali makro (koordynatorzy zagraniczni) i mikro (koordynatorzy lokalni) było bardzo cenne. Mi dostarczyło sporo materiału do refleksji nad kolejną edycją.

W kolejną, niezwykle ważną, częścią panelu było Lessons learned, moderowane przez Philipa Kopetzky z Wikimedia Austria. Zespół międzynarodowy i koordynatorzy lokalni omawiali problemy napotkane w tym roku i to, co można zrobić lepiej w przyszłym roku. Co ciekawe, zgłaszane podczas sesji wnioski były zupełnie inne, niż te, które sami międzynarodowi organizatorzy spisali sobie podczas trwania konkursu. O ile my zbieraliśmy pomysły na lepsze rozwiązania regulaminowe, ułatwienie pracy lokalnych koordynatorów, promocję, rozliczenia i technikalia, o tyle podczas sesji zgłaszano głównie kwestie związane z tym, jakie kraje mają brać udział w konkursie, jakie nagrody powinniśmy dawać (motywujące, ale jednak nie sprawiające, że ludzie edytują tylko z ich powodu).

Małe wikispotkania

Jak pisałam, o poprowadzenie tej prezentacji poprosili mnie organizatorzy. Początkowo chciałam zrobić błyskawiczną, 10-minutową prezkę o wikigrillu, ale kiedy okazało się, że zostałam obdarowana szczodrze 20 minutami w programie, zdecydowałam się wykorzystać je, żeby porozmawiać o temacie wyjątkowo bliskim mojemu sercu - o budowie silnych, życzliwych, współpracujących społeczności lokalnych za pomocą spotkań. Mówiłam o tym, dlaczego takich społeczności potrzebujemy (stanowią pierwszy krok zza monitora do wolontariatu na żywo, tworzą sieć aktywnych wikimedian w całym kraju, przydatną, kiedy trzeba kogoś wysłać do GLAMów albo do mediów, są zaczątkami grup wiki-przyjaciół, którzy chętnie będą pracować razem) i o tym, dlaczego małe (ale naprawdę małe) spotkania są dobrym narzędziem (są tanie, nie tak onieśmielające jak duże konferencje, łatwo na nie dotrzeć itp), a następnie zareklamowałam naszego cudownego wikigrilla. Prezentacja została przyjęta zaskakująco przychylnie - zebrałam sporo gratulacji i podziękowań. Okazuje się, że ten prosty temat dla wielu osób jest ważny i bliski. Bardzo mnie to ucieszyło.

Interesujące sesje, w których wzięłam udział

W tej sekcji opisuję szczególnie interesujące/przydatne sesje, w których wzięłam udział. Zdecydowałam się przedstawić je nie w formie chronologicznej, a tematycznej, co pozwala (przynajmniej w zamierzeniu) łatwiej zobaczyć jak poszczególne wątki łączą się ze sobą.

Komunikacja

Sesja Elephants and Mahouts: Conflict Management for Wikipedians Asafa Bartova otworzyła dla mnie merytoryczną część konferencji. Bardzo praktyczne przeszkolenie z tego, jak radzić sobie w sytuacji konfliktu na Wikipedii i poza nią. Oparta na bardzo chwytliwej metaforze słonia i jego opiekuna, pokazywała w jaki sposób możliwie dobrze radzić sobie z konfliktami (których nie da się uniknąć). Pracując z wolontariuszami, w dużej społeczności, mam duże szanse być stroną lub świadkiem konfliktu. Dobrze rozumieć, jak rozwiązywać takie sytuacje w sposób możliwie dobry dla wszystkich zaangażowanych, działając na rzecz wzajemnej życzliwości i porozumienia. Uważam, że tego typu szkolenie zrobiłoby dużo dobrego każdemu wikipedyście (szczególnie administratorowi) i każdemu wikimedianinowi (szczególnie członkom zarządu, którzy z urzędu są niejako skazani są na rozwiązywanie sytuacji trudnych).

W podobnym nurcie - co tak naprawdę dzieje się, kiedy się komunikujemy, na co zwrócić uwagę - mieściła się prezentacja Nikoli Kalcheva Communication dotycząca komunikowaniu się podczas zarządzania projektami. To, co w tej prezentacji było bardzo fajne, to uwzględnienie tego, że wikimedianie komunikują się zazwyczaj online, co czyni tę komunikację szczególnie trudną. Fajne były też konkretne przykłady z wikiżycia.

Cała sesja social media była zdecydowanie najsilniej związana z tym, co robię zawodowo, dlatego z góry bardzo się na nią cieszyłam. Pierwsza część prowadzona przez Jeffa Eldera z WMF i dotycząca współpracy z zespołem social media Fundacji była dla mnie mniej przydatna niż bym chciała - znałam ją już w dużej mierze z konferencji w Berlinie, mam też praktyczne doświadczenia z tą współpracą (np. prośby o kierowane do polskich użytkowników posty o naszych projektach zamieszczane z oficjalnych kont WMF). Znacznie ciekawsza była jednak część druga, znów prowadzona przez Jeffa, podczas której rozmawialiśmy o praktycznie dotyczących nas kwestiach (jak: co Wikipedia może "lajkować" na innych profilach? Do jakiego stopnia powinniśmy przejmować się statystykami? Czy zasięg organiczny umiera?). Najważniejsza była dla mnie rozmowa o Snapchacie, do którego od jakiegoś czasu się przymierzam, ze sporym sceptycyzmem. Jak się okazuje dość podobne nastroje i plany są w WMF, ale oni mają to lepiej rozpracowane (m.in. dzięki spotkaniom z ludźmi ze Snpachata); wnioski - t dobre narzędzie do przekazywania "ducha" społeczności, natomiast nie nadaje się do popularyzowania zawartości naszych projektów. W związku z tym ostrożnie podążymy w ślady WMF i założymy profil w tym coraz bardziej popularnym się serwisie.

W ciągu komunikacyjnym odbyły się też 2 prezentacje dotyczące warsztatu wikipedysty rozmawiającego z mediami. Pierwszą poprowadził Gereon Kalkuhl, drugą - nasz własny Krzysztof Machocki. O ile pierwsza zawierała raczej bardzo podstawowe porady, o tyle druga bardzo fajnie pokazywała praktyczny warsztat rzecznika prasowego, dobrze ucząc co właściwie zrobić, żeby złapać dziennikarza i zainteresować naszą historią, jak podtrzymywać kontakty dziennikarskie itp. Ja widziałam to wszystko w praktyce, dzięki obserwacji pracy Krzyśka, ale dla publiczności było to na pewno nowe i bardzo praktyczne.

Organizacja wydarzeń

Jedną z najfajniejszych sesji była dla mnie sesja z 5 praktycznymi wskazówkami dotyczącymi organizacji programu konferencji. Zazwyczaj nasze konferencje organizowane są na zasadzie przyjmowania zgłoszonych prezentacji i układania ich w jakimś logicznym porządku. Podczas 2 ostatnich próbowaliśmy dodatkowo zapytać ludzi czego chcieliby wysłuchać i znaleźć mówcę, który o tym opowie. To fajny trend. Prezentacja Corneliusa pokazuje jak tego typu rzeczy wykorzystać do stworzenia programu, który na pewno zaangażuje ludzi i przyniesie bardzo konkretne rezultaty. Omówione sposoby nie były rewolucyjne, ale praktyczne i dobrze przepracowane podczas konferencji w Berlinie.

Dość ciekawa była też sesja o prowadzeniu ankiet. Tu podobnie jak przy organizowaniu programu, mamy pewne doświadczenia (robiliśmy ankiety dla 2 konferencji), ale potrzebują one jednak struktury i pomysłów od kogoś bardziej doświadczonego.

Ruch Wikimedia

Jak wiadomo ostatni kryzys w Wikimedia Foundation wymusił niejako zwiększoną komunikację między Fundacją a społecznością. Stąd np. podczas Wikimedia Conference w Berlinie cała ścieżka programowa How to move forward? poświęcona zmianom, strategii i przekroczeniu kryzysu. I stąd mocniejsza niż w poprzednim roku obecność tematyki okołofundacyjnej podczas CEE Meeting. Ponieważ Nataliia Tymkiv jest jednocześnie bardzo ważną postacią ruchu CEE jak i członkinią rady powierniczej WMF, więc naturalna była sesja Wikimedia Foundation Board of Trustees discussions: transparency, strategy, affiliates?. Sesja była dość dobrze zrównoważona - mniej doświadczeni członkowie ruchu, mogli dowiedzieć się czym właściwie zajmuje się rada, ci bardziej zaawansowani, zadawać pytania związane z konkretnymi kwestiami. Najwięcej chyba emocji budziła kwestia endowement (funduszu gwarantującego przetrwanie Wikipedii nawet w sytuacji upadku WMF) i potencjalnych konfliktów interesów oraz zachowania ciągłości pracy Fundacji (to trudne, w sytuacji, w której rotacja członków rady powierniczej jest bardzo częsta, nie ma żadnych strategii wyjścia). Ogólnie widać, że WMF wykonuje dużo gestów otwarcia w kierunku społeczności, co na pewno będzie korzystne dla wszystkich.

Dyskusje o przyszłości CEE były de facto przede wszystkim dyskusjami o tym, gdzie ma odbyć się następne spotkanie CEE Meeting. Sytuacja tym bardziej emocjonująca dla nas, że po raz pierwszy również Wikimedia Polska, postrzegana zawsze jako bezpieczny plan B na wszelki wypadek, postanowiła przedstawić swoją ofertę. Oprócz nas aplikują jednak również Czesi. Niestety, chociaż już w Berlinie rozmawialiśmy o tym, że należy stworzyć procedurę wyboru, na wypadek sytuacji, w której zgłosi się więcej niż 1 kraj, nie wiadomo było jak wybrać odpowiednią ofertę. W efekcie, po dwóch sesjach rozmów, przestawiania za i przeciw, prezentowania ofert itp. uznano, że wyboru dokona specjalna komisja, po przeanalizowaniu ofert od obu konkurencyjnych krajów. Stąd czeka nas teraz dużo pracy nad przygotowaniem naszego zgłoszenia.

Podobne wnioski można wynieść ze spotkania z dyrektor wykonawczą WMF Katherine Maher, która skupiona była wokół kwestii strategii dla Fundacji. Spotkanie nastawione było na zebranie konkretnego feedbacku od społeczności, zbadanie jaka jest ich wizja procesu tworzenia strategii oraz sposobu, w jaki społeczność chciałaby się w tę strategię włączyć.

Gender gap

Sesja Supporting diversity and bridging the gender gap była sesją, którą przypadło mi moderować. Jej założeniem nie była teoretyczna dyskusja o tym, czy gender gap istnieje, czy jest problemem czy nie itp. Ale poznanie praktycznych sposobów, w jaki można zwiększyć różnorodność w ruchu Wikimedia i włączyć więcej ludzi (szczególnie kobiet, ale nie tylko) w edytowanie. Po krótkiej prezentacji dotyczącej różnych projektów i kampanii Inspire, Alex Wang z WMF zaprosiła uczestników do grupowej pracy, w której mieli porozmawiać o tym, jakie mają doświadczenia ze wzmacnianiem różnorodności. W efekcie zyskaliśmy całkiem ciekawy przegląd sposobów, które działają i wyzwań, które stają na drodze włączania ludzi do projektów Wikimedia. Po sesji w ciekawych rozmowach z Alex doszliśmy do wniosku, że podobna prezentacja przydałaby się również na którejś z konferencji Wikimedia Polska.

Inne

W ramach sesji CEE Spring odbyła się też sympatyczna prezentacja o Single Subject Writing Weeks (czyli o odpowiedniku naszych tygodni tematycznych) oraz sesja o projekcie Eurpeana280. Nieprzypadkowo projekt ten został włączony do sesji CEE Spring - jego koordynator od początku współpracował blisko z zespołem konkursu, dzięki czemu zamiast ze sobą konkurować o uwagę edytorów, pomagaliśmy sobie w promocji i osiągnięciu jak najlepszych rezultatów. Sama prezentacja bardzo dobrze omawiała wyzwania przed jakimi stanął konkurs oparty na współpracy z ministerstwami kultury z wielu krajów.

Co dalej?

CEE Spring 2017 - wiadomo na pewno, że ten konkurs się odbędzie, pytanie czy i na jakich warunkach będzie wspierany przez Wikimedia Polska. Niezależnie od tego wyniesione z konferencji lekcje były bardzo cenne, trzeba zadbać, żeby w połączeniu z wnioskami spisanymi przez zespół międzynarodowy w trakcie trwania konkursu, dotarły do ekipy przyszłorocznych organizatorów
Europeana One - podczas konferencji powstał pomysł projektu Europeana One, polegający na tworzeniu portfolio społeczności wobec danego tematu. Na portfolio mogą składać się działania online i offline, doprowadzające do wzbogacania treści, tłumaczenia, pozyskiwania nowych edytorów itp. Projekt ma pomóc stworzyć przykłady, które można pokazywać GLAMom na początku współpracy, ale też aktywizować kreatywność poszczególnych organizacji i zachęcać ich do jak najbardziej innowacyjnego wykorzystania swoich zasobów. Na razie założenia projektu są konsultowane ze społecznością i z osobami zaangażowanymi w Europeana280
'CEE Meeting 2017 - Wikimedia Polska przedstawiła swoją ofertę organizacji tego wydarzenia, w tej chwili zespół w składzie zarząd + pracownicy pracuje nad przygotowaniem szczegółowego bidu dla komisji oceniającej